vəh

n. <fars.> Bəh, bəh-bəh, əcəb, pah. Mərhəbalar! Vəh, nə əncam etdi, amma millət a! M. Ə. S.. // Ba x vah. Dil deməkdən kəsilib, tən hərəkətdən, vəh, kim; Künciqəmxanəyə bir surəti-divar olubam. F.. Çakər olur, rəsmdir, bəndeyi-fərmani-xan; Vəh, bu nə çakərdi kim, payına yüz xan düşər. Q. Z..